کلیات گیاه شناسی

درخت پسته گیاهی است دو پایه یعنی گلهای نر و ماده جدا از یکدیگر و روی درخت مجزا قرار گرفته است. گل آذین درخت پسته بطور کلی خوشه‌ای است و در خوشه نر که گلها به یکدیگر فشرده و متراکم هستند. تعداد زیادتری گل مشاهده می‌شود تا در خوشه ماده که فاصله از گلها یکدیگر زیاد است و به همین علت این نوع گلها خوشه افشان و شلی تشکیل می‌دهند.

گلهای ماده دارای یک تخمدان و یک تخمچه هستند ولی کلاله منشعب و دارای سه شاخه است. برگ درخت پسته از 5 تا 7 برگچه تشکیل شده است. ریشه درخت محوری و عمودی است و تا عمق بیشتر از دو متر در داخل خاک فرو می‌رود. تلقیح گلهای ماده بوسیله باد انجام می‌گیرد.

خواص داروئی

• مغز پسته به علت داشتن آهن خون ساز است و آنهایی که مبتلا به کم خونی هستند باید حتما روزانه مقداری پسته بخورند.
• خوردن پسته نیروی جنسی را تقویت می‌کند.
• مغز و ذهن را تقویت می‌کند.
• برای آرامش قلب و آرام کردن اعصاب مفید است.
• برای باز کردن مجاری کبد مصرف پسته توصیه می‌شود.
• پسته معده را تقویت می‌کند.
• برای تسکین سرفه مفید است.
• اسهال معمولی و اسهال خونی را درمان می‌کند.
• جوشانده پوست درخت پسته برای برطرف کردن خارش اعضای تناسلی زنان مفید است.
• جوشانده پوست و برگ درخت پسته برای رفع درد و خارش مقعد مفید است.

خواص پوست سبز پسته

• بهترین دارو رای رفع بوی بد دهان است.
• جویدن آن باعث التیام زخمهای داخل دهان می‌شود.
• برای استحکام لثه آنرا روی لثه بمالید و یا بجوید.
• دم کرده پوست سبز پسته حالت دل بهم خوردگی و استفراغ را از بین می‌برد.
• دم کرده آن برای رفع اسهال مفید است.
• برای رفع سکسکه پوست سبز پسته را دم کنید و یک فنجان از آنرا بنوشید. خواص پوست سفید پسته پوست سفید پسته برای بواسیر و بیرون زدن مقعد مفید است. برای درمان این بیماری باید پوست سفید پسته را در آب بجوشانید و آنرا داخل لگنی بریزید و شخصی را که این بیماری را درد برای چند دقیقه در آن بنشیند، باعث تسکین درد و تخفیف بیماری می‌شود.

مضرات

مغز پسته چربی زیادی دارد و بنابراین برای معده مناسب نیست و کسانی که معده ضعیف دارند باید آنرا با زرد آلو بخورند. ضمنا مغز پسته گرم و خشک است خوردن زیاد آن باعث گرمی بدن و کهیر و دانه‌های قرمز رنگ در پوست می‌شود. برای رفع گرمی و خشکی باید سرکه ، انار ترش و یا برگه زردآلوی ترش مصرف نمود.

کلیات گیاه شناسی

علف هفت‌بند (polygonome) گیاهی است یکساله و دارای ساقه خوابیده که طول آن به 50 سانتیمتر می‌رسد. برگهای آن ریز ، نوک تیز و گلهای آن ریز و کوچک و به رنگ صورتی است. این گیاه در اکثر نواحی آسیا ،‌ اروپا و آفریقا و آمریکا می‌روید و در مقابل عوامل خارجی بسیار مقاوم است. بطوری که حتی اگر لگدمال شود باز هم از بین نمی‌رود. علف هفت بند در چمنزارها ،‌ کنار جاده‌ها ، اراضی متروک و خرابه‌ها ،‌ مناطق سایه در و بین تخته سنگها می‌روید. این گیاه در اکثر نقاط ایران نیز وجود دارد.

ترکیبات شیمیایی

علف هفت‌بند دریا اسید پوگیلونیک ، اسید اگزالیک ، آرابینوسید ، اسانس ، مواد رزینی ، مواد قندی و موسیلاژ می‌باشد.

خواص داروئی

گیاه هفت بند از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است.

• قابض است و برای رفع اسهال و اسهال خونی بکار می‌رود.
• در بند آوردن خونریزی مفید است.
• آسم و برونشیت را درمان می‌کند.
• تب را پائین می‌آورد.
• برای برطرف کردن اگزما بکار می‌رود.
• ورم روده بزرگ را برطرف می‌کند.
• برای رفع ترشحات زنانه مفید است.
• آنهائی که به بیماری قند مبتلا هستند با استفاده از این گیاه می‌توانند قند خون خود را کنترل کنند.
• سنگ کلیه) )و ((مثانه را خارج می‌سازد.
• برای رفع دردهای معده مفید است.
• برای درمان استسقاء مفید است.
• در معالجه میگرن موثر است.

• درد سیاتیک و درد کمر را برطرف می‌کند.
• نفخ را برطرف کرده و هضم غذا را تسهیل می‌کند.
• تاول و سوختگی را با کمپرس این گیاه معالجه کنید.
• برای تسکین دردهای نقرس و روماتیسم از کمپرس این گیاه استفاده کنید.
• برای درمان زخمهای چرکی ، گرد این گیاه را روی زخمها بریزید.

طرز استفاده

• جوشانده: مقدر 30 گرم گیاه خشک را در یک لیتر آب جوش ریخته و به مدت 10 دقیقه بگذارید بجوشد سپس آنرا صاف کرده با شکر و یا عسل مخلوط کنید. مقدار مصرف این جوشانده یک فنجان سه بار در روز است.

مضرات

این گیاه محرک سلسله اعصاب بوده و ممکن است استفاده زیاد از آن باعث تشنج شود.

مقدمه

چغندر یکی از گیاهان دو لپه می‌باشد. خانواده چغندر که نام علمی آن chenopodiaceae است، با حدود 105 جنس و 1400 گونه و دارای پراکندگی وسیع در سطح دنیاست و از نظر تنوع و تعداد گونه‌ها ، دومین مقام را بین خانواده‌های گیاهی دنیا دارد. خانواده chenopodiaceae از خانواده‌های بزرگ در ایران و دارای پراکندگی وسیعی در اکثر نقاط کشور ، بخصوص در مناطق شور ، از خاکهای شورها و بیابانها ، تا سواحل شور دریاها و دریاچه‌های شور (دریای خزر ، خلیج فارس ، دریاچه نمک و ...) می‌باشد. اغلب گیاهان این خانواده ، هالوفیت و پساموفیت هستند و دارای اهمیت اکولوژیکی فراوان و همچنین اهمیت اقتصادی می‌باشند. اغلب گیاهان هالوفیت که پوشش گیاهی کویرهای ایران را تشکیل می‌دهند، به خانواده chenopodiaceae تعلق دارند.

مشخصات گیاه شناسی

گیاهان خانواده Chenopodiaceae عمدتا علفی و یکساله‌اند ولی در میان آنها انواع چند ساله ، درختچه‌ای و بندرت درختی هم مشاهده می‌شود. بسیاری از اعضای این خانواده ، دارای ساقه‌های گوشتی و آبدار ، . شبیه کاکتوسها هستند. تعداد معدودی از گیاهان این خانواده ، بالا رونده‌اند. برگهای گیاهان خانواده چغندر ، اغلب ساده و در بسیاری از آنها بسیار ریز و فلس مانند و یا تحلیل رفته هستند. اکثر اعضای این خانواده ، تک پایه و برخی از آنها دو پایه می‌باشند. گل آذین ، گرزنهای مجتمع و کوچک و گاه سنبله دم گربه‌ای است که در مسیر تکامل در این خانواده ، تغییر از گل آذین گرزن دو سویه به گرزن یک سویه و سپس به گل آذینهای کروی و فشرده مشاهده می‌شود.

گلها دو جنسی و یا تک جنسی و دارای 5 کاسبرگ معمولا گوشتی و فاقد گلبرگ هستند. گلهای برهنه (فاقد گلبرگ و کاسبرگ) نیز در این گیاهان دیده می‌شود. گلها عمدتا 5 پرچم دارند که گاه به 2 یا 3 پرچم کاهش یافته است. مادگی معمولا 5 برچه‌ای و گاه 3 - 2 برچه‌ای و تخمدان در همه اعضای خانواده ، تک خانه‌ای و فوقانی و دارای یک تخمک است. میوه در گیاهان خانواده Chenopodiaceae معمولا فندقه است و اغلب باله‌های رنگینی دارند که از رشد کاسبرگها بوجود آمده‌اند. دانه‌ها دارای نشاسته ، دو و بندرت سه لپه‌ای ، و دارای رویان خمیده‌اند و رویش دانه‌ها به صورت رو زمینی است (لپه‌ها همراه با ساقه‌چه از خاک بیرون می‌آیند.)

خواص دارویی

مفیدترین و بهترین اعضای چغندر برگ آن است و بعد ساقه‌های آن و بعد از آن ریشه که پخته آن لبو نام دارد. قند ریشه چغندر برای مبتلایان به دیابت مضر است. خوردن پخته چغندر رعشه را معالجه می‌کند. برگ سرخ رنگ آن اگر خام با سرکه و خردل خورده شود طحال را باز می‌کند و ورم آن را فرو می‌نشاند. جهت درد پشت و مثانه و امراض مقعد مفید است. آب برگ چغندر برای جهت درد مفاصل و نقرس سودمند است. خوردن آب برگ آن جهت سردرد و دندان درد مفید است. ضماد برگ با اسید بوریک باعث بهبود کک و مک و طاسی می‌شود.

مالیدن برگ پخته چغندر پس از سرد شدن درمان سوختگی آتش و آب جوش است و آفتاب زدگی را معالجه می‌کند. چغندر به علت داشتن ارسنیک و روبیدیوم از بیماری جذام جلوگیری می‌کند. و به علت داشتن فسفر غذای مغز بوده و نیروی حافظه را زیاد می‌کند. اعصاب و استخوان بندی را تقویت می‌کند. برای درد کلیه مفید است. آب لبو برای بهبود التهاب مثانه ، ‌رفع یبوست و بیماریهای پوست مصرف می‌شود. بو داده پوست ریشه چغندر را می‌توان مانند قهوه دم کرد و نوشید