مقدمه

دارچین از قدیم‌الایام در دنیا بکار می‌رفته است در مصر حتی قبل از ساختمان اهرام ثلاثه مصر برای درمان امراض مختلف مصرف می‌شده است. دارچین پوست درختی است که تا 10 متر ریشه می‌کند برگ این درخت سبز سیر و دارای گلهایی به رنگ سفید می‌باشد. پوست این درخت را کنده و معمولا پودر می‌کنند و در غذا یا به عنوان چای از آن استفاده می‌کنند.

این درخت در سیلان و هند می روید و پرورش می‌یابد. تکثیر آن به سهولت با کاشتن دانه یا به طریقه قلمه زدن و خوابانیدن شاخه‌ای از درخت صورت می‌گیرد. نخستین برداشت محصول از درختان پرورش یافته چهار ساله صورت می‌گیرد. برای اینکار ساقه‌ها را قطع می‌کنند ولی پاجوشهای قوی و خوب آنها را باقی می‌گذارند تا از نمو آنها پایه‌های خوب تولید شود.

مشخصات گیاه شناسی

دارچین با نام علمی Cinnamomum zeylanicum می‌باشد. درختی است کوچک به ارتفاع 5 تا 7 متر و همیشه سبز که از تمام قسمتهای آن بوی معطر و مطبوع دارچین استشمام می‌شود. از مشخصات آن این است که برگهایی به وضع تقریبا متقابل ، بیضوی دراز ، نوک تیز ، کامل ، بی‌کرک ، صاف و شفاف در سطح فوقانی پهنک و غبار آلود در سطح تحتانی آن دارد. گلهای آن که در فاصله ماههای بهمن تا اوایل فروردین ظاهر می‌شود منظم و به رنگ سفید مایل به زرد و مجتمع به صورت خوشه منشعب و گرزن دو سویه می‌باشد.

هر گل آن را پوششی مرکب از 6 کاسبرگ که پایا در دو ردیف فرا می‌گیرد و درون آنها 12 پرچم در 4 ردیف به نحوی جای دارد که مجموعا در 3 ردیف دیده می‌شود. تخمدان آن دارای تخمدانی یک خانه است و پس از رسیدن به میوه‌ای به صورت سته و به رنگ قهوه‌ای مایل به آبی تبدیل می‌شود که همیشه با کاسه و نهنج گل همراه می‌باشد. قسمت گوشت‌دار میوه نیز رنگ مایل به سبز دارد و درون آن دانه‌ای با مغز روغنی مشاهده می‌شود.

ترکیبات شیمیایی

دارچین سیلان دارای آمیدون ، موسیلاژ ، تانن ، یک ماده رنگی ، اکسالات کلسیم ، قند ، مانیت ، سینامومین ، اسانس و رزین است. اسانس دارچین که تنها قسمت مهم دارچین است به مقدار یک درصد در پوست گیاه مذکور وجود دارد و از تقطیر آن با آب نیز حاصل می‌شود. این اسانس در صورت تازه بودن به رنگ زرد روشن است ولی به مرور زمان و به علت اکسیده شدن به رنگهای زرد طلایی و سپس قهوه‌ای مایل به قرمز درمی‌آید. قسمت اعظم این اسانس را آلدئید سینامیک تشکیل می‌دهد. به علاوه دارای 4 درصد از فنلها ، مخصوصا اوژنول‌ها همراه با فلاندرون ، سافرول و فورفورول است.

خواص دارویی

دارچین رمز جوانی است و مصرف روزانه آن انسان را سلامت و جوان نگاه می‌دارد. دارچین برای زیاد شدن و بازیافتن نیروی جنسی نیز بکار می‌رود. کلیه را گرم می‌کند و ضعف کمر و پاها را از بین می‌برد و کم خونی را درمان می‌کند. دارچین بهترین دارو برای دردهای عضلانی است و جدیدا در آمریکای شمالی و کانادا کرمهایی به بازار آمده که دارای دارچین است و برای رفع درد بکار می‌رود. حتما تا بحال متوجه شده‌اید که بعد از خوردن دارچین همه چیز را زیبا می‌بینید و چقدر آرام هستید. این خاصیت دارچین است زیرا دارچین اثر آرام کنده و شاد کننده دارد و از بسیاری از داروهای آرام بخش بهتر است.

اثر مهم دیگر دارچین پایین آوردن تب می‌باشد و حتی امروزه دارچین را به صورت قرص و کپسول درآورده‌اند که به عنوان تب‌بر بکار می‌رود. دارچین رگها را باز می‌کند و اثر خوبی در گردش خون دارد. دارچین خاصیت عجیب دیگری دارد و آن قوی کردن مصونیت بدن در مقابل امراض است و حتی می‌توان گفت که اثر پنی سیلین و آنتی‌بیوتیک را به مقدر زیادی دارا است. اگر حس کردید که ضعیف شده‌اید و ممکن است مریض شوید چای دارجین را فراموش نکنید و حتی اگر سرما خورده‌اید یا ضعف شدید دارید چای دارچین بهترین دارو است. دارچین معده را تمیز و آرام و قوی می‌کند. بنابراین اگر ناراحتی معده دارید حتما از دارچین استفاده کنید. دارچین با این همه خواص طعم بسیار خوبی دارد. حتی اگر چای معمولی می‌نوشید آنرا با مقداری پودر دارچین بهم بزنید که طعم آنرا بهتر کند.