1-1- مقدمه
دنیای امروز، دنیای صنعت و تکنولوژی های نو است و ما نیز برای همگام شدن با دنیا سالهاست که خیز برداشته ایم. کارخانه ها و صنایع بزرگ و کوچک فراوانی در شهرها و حاشیه های آنها ایجاد شده اند. حال آنکه محصولات تولیدی تنها خروجی آنها نمی باشد، اکنون پساب های صنایع را نیز می توان جزو فراورده های آنها به شمار آورد که بسیاری از آنها سازگار با محیط زیست نیز نمی باشند.
بنابراین می توان گفت صنعت مسئول بسیاری از آلودگی های محیطی است. از جمله آنها، وجود فلزات سنگین در محیط می باشد. حل این مشکل مدت زمان مدیدی است که به عنوان چالشی بزرگ مطرح شده است. فلزات سنگین گروهی از فلزات ( در حدود 40 عنصراند) که از سازنده های طبیعی پوسته زمین بوده و دانسیته ای بیش از 5 گرم بر میلی لیتر دارند. مشکل اصلی این فلزات این است که در بدن متابولیزه نمی شوند. در واقع پس از ورود به بدن در بافت ها ذخیره شده و از بدن دفع نمی گردد. همچنین می توانند جایگزین املاح و مواد معدنی مورد نیاز بدن شوند.
1-2- عواقب ورود فلزات سنگین به بدن
اختلالات عصبی، تنفسی، قلبی - عروق، غدد و پوستی، آسیب به کبد، کلیه و مغز، اختلال در عملکرد آنزیم های بدن، نا باروری، کم خونی، تهوع و استفراغ، تضعیف سیستم ایمنی بدن، تغییر سوخت و ساز بدن، انواع سرطان ها، به هم خوردن تعادل هورمونی بدن، سقط جنین و چاقی از عواقب ورود فلزات سنگین به بدن می باشد.
1-3- منابع افزایش آلودگی فلزات سنگین در محیط
فلزاتی چون سرب، کروم، جیوه، اورانیوم، سلنیوم، روی، آرسنیک، کادمیوم، مس، نقره و نیکل که ممکن است از عملیات معدن یابی، فرایند رادیواکتیو کردن مواد مختلف، آبکاری فلز، آفت کش ها، نگهدارنده ها، شوینده ها و ... وارد محیط شوند.
